Alper Saruhan | Hayattan Ne Öğrendim?

Röportaj Seda KARAN Hayatın getirdiği tüm zorluklara göğüs germeyi ve asla pes etmemeyi küçük yaşlardan beri iyi bilirim. Sokaklarda büyüdüm... Bize daha bize daha iyi koşullar sağlamak için ailem hep çalıştı. Benden dokuz yaş küçük kardeşimle çok ilgilendim, hatta onun babası gibiyimdir. Dolayısıyla zorlukları gördüğüm zaman kaçmam, aksine üzerine giderim. Bunun, kapasitemi arttırdığını düşünüyorum. Diyabet asla geçmeyen ve ihmal ettiğinizde içinizi yavaş yavaş yok eden bir rahatsızlık. Bir günümü ve her saniyemi öncelikle farkındalığım çok yüksek bir şekilde geçiriyorum. Yani kendinizi dinlemeniz gerek. İnsulin bağımlısı olduğumuz için doğru zamanda ve doğru dozda iğne yapmalıyız. O kadar çok teferruat ve sistem var ki, kendi kendinizin doktoru oluyorsunuz. Sabah uyanır uyanmaz ilk iş insulin iğnesi oluyorum ve şekerimi ölçüyorum. Gecemin nasıl geçtiğini ve şeker düzeyimi bu kontrolde anlıyorum. Proteinden yoğun bir diyetim var. Her öğün öncesi yapmak zorunda olduğum ikinci bir insulin var onu yemekten önce vuruyorum. Sonra antrenmanım oluyor günde iki defa, yaklaşık ortalama süreleri 2,5 saat. İdmanlarda defalarca şekerimi ölçüyorum, düşmesine veya sınırı aşıp çıkmasına engel olmam gerekiyor çünkü. Şeker ölçümleri parmak delip kan alınalarak yapılıyor. Günde 20 defa parmağımı delmek zorunda kalmak sizce kolay mı? Ancak artık teknoloji ilerledi ve son zamanlarda koluma taktığım sensörler sayesinde daha hızlı ve hiç kan almadan ölçümlerimi yapabiliyorum. Bu büyük bir rahatlık sunuyor. Çünkü vücudunuza sürekli iğne batırmak zor bir adaptasyon, psikolojinizi zorluyor. Farkındalık!, Kararlılık!, İnatçılık!, Erken vazgeçmemek!, İdealist olmak!, Çok para kazanma amaçlı olmak!, Kimsenin inanmadığı fikirlere sahip olmak ve o fikirleri yapabileceğine inanmak!, Risk alabilmek!, Empati kurabilmek!, Öngörü sahibi olabilmek!, Zamanı kendin için kullanmak!, İnternasyonal bir vizyona sahip olabilmek! Bunları kendilerine kazandırma çabası güdenler ve iç sesini dinlemekten vaçgeçmeyenler, bıkmadan usanmadan emek harcayanlar beklenen sona en nihayetinde ulaşacaklardır. Ama unutulmamalıdır ki, sonlar hiçbir zaman bitiş değil; aksine yeni bir başlangıçtır! Bu felsefeyi, fazlasıyla önemserim. Akıllıca olan risklere girmeyi severim, hayat bana riskler altındayken tecrübelerini aktarmayı seviyor. Ben de onu dinlemeyi çok seviyorum. Ben şartlar ne olursa olsun; kendi doğrularım için savaşan biriyim. Buna da 'gözü karalık' diyebiliriz sanırım.