Nasıl Barry Keoghan Olunur?

HAYATINIZIN KARMAŞASINI ELE ALABİLİR VE ONUNLA ÇEŞİTLİ ŞEYLER YAPABİLİRSİNİZ. Onun sizi tanımlamasına, sizi güçlendirmesine ya da mahvetmesine izin verebilirsiniz. Başınıza gelen şeyleri düşünebilir (her birimizin başına bir şeyler gelir) ve onu haksızlık, adaletsizlik veya şanssızlık olarak adlandırabilirsiniz, ancak siz nasıl bakıyorsanız öyledir, değil mi? İşte örneğin, Keoghan'ın çocukken başına gelen şey: Anneannesinin Dublin'in sert bir bölgesindeki dairesinde, sevdiği ve kendisini seven annesi, kilitli kapıya vuruyor, kapıyı açması için kendi annesine yalvarıyor ve ağlıyor; anneannesi kızını daireye almayı reddediyor çünkü bu sadece onun bağımlılığının nüksetmesine neden olacak.

—Çocukken neyi benimseyeceğini gerçekten bilemezsin, diyor.

Çocuklar, karşılaştıracak pek fazla şeyleri olmadığından mutsuz zamanlarda mutlu hissedebilirler. Ve Keoghan (KYOH-gan olarak okunur), elbette ki bir çocuk olarak mutluluğu biliyordu. Annesinin ellerinin yumuşaklığını. Elvis'le dans etmeyi. Eric ile uğraşmayı.

—Bir gün kardeşimle New York sokaklarında dolaşıyorduk, ikimiz de büyüktük artık; dolaşırken tuvaletini kullanmak üzere bir restorana girdim. Bundan birkaç yıl önceydi. Ve tuvalette kullandıkları sabun beni, beş-altı yaşlarımdayken annemin bana banyo yaptırdığı ve ardından beni Pocahontas'ı izlemeye TV'nin başucuna getirdiği zamana götürdü. O anı, o kokuyu duyana kadar bende bu anı yoktu. Ben anılara ve hatırlamaya inanırım. Sadece neyi hatırladığınıza dikkat etmeniz gerekir.

Koruyucu aile sistemde geçirdiği yedi yıl mı? Orası bulanık, diyor. Gerçek anılar yok, en azından konuşmak istediği anılar yok. Hikâyesi on beş yaşında tekrar başlıyor, okuldan arkadaşlarıyla Dublin sokaklarında dolaşırken bir dükkânın camında, aktör arandığına dair ilanı fark ettiğinde. Bir filmde olmak! Ücret yaklaşık 120 euro. Telefon numarasını alıyor ve arıyor. Bir adam açıyor (Mark O'Connor, bahsedilen filmin yazarı ve yönetmeni) ve hâlâ finansman sağlamakla uğraştığını söylüyor. Keoghan, bunun ne anlama geldiğini bilmiyor ve ne zaman orada olması gerektiğini soruyor. O'Connor onu geri arayacağını söylüyor. Keoghan, ondan ses çıkmayınca, bir yıldan fazla bir süre boyunca düzenli olarak O'Connor'ı arıyor. Filmi yapma zamanı geldiğinde, Keoghan rolü alıyor.

Onu kendimi hatırlattım, diyor. Bu da hayalinin gerçekleşmesini sağladı. Küçük bir rol olsa da, rol yapmayı sevdiğini fark ediyor bu rolle.

—Fark ettim ki oyunculuk, kendimi kendim dışında bir biçimde ifade etmeme izin veren bir iş, ne demek istediğimi anlıyor musun? Bilinçdışı terapi gibi bir şey, diyor. "Aksiyon" ve "kesiyoruz" arasındaki o elli saniyede veya ne kadarsa, kendinden coşkulu bir kopuş var. Araftasın gibi, eğer doğru kelime buysa, sen ve bu başka kişi arasında. Ama bunu her seferinde yaşamazsın. Eğer her seferinde yaşadığımı söylersem yalan söylemiş olurum. Ama işte kovaladığım şey bu: o elli saniye boyunca kendim olmamak.

Barry yönetmen kovalamacasında metodik ilerledi: Çalışmak istediği yönetmenlerin listelerini tutmaya başladı. Başka rolleri de kovaladı, iyi performanslar sergiledi, bunların birçoğu normal dünyaya girmeye çalışan yaramaz uyumsuzların çeşitlendirmeleriydi. Calm with Horses adlı sıradan, küçük bir İrlanda filminde, ebeveynliği bir suç ailesinde arayacak kadar umutsuz olan yetim çocuk Dympna. The Killing of a Sacred Deer'da, ölü bir babası ve aklını yitirmiş bir annesi (Alicia Silverstone) olan sorunlu genç ve bunun acısını Colin Farrell ve Nicole Kidman'dan çıkaran Martin. Dunkirk'te George (Christopher Nolan da listesindeydi). The Banshees of Inisherin'de, köyün sorunlu delisi Dominic (Martin McDonagh da listesindeydi).

Joker'e gelince, işte onun hikâyesi komik. Barry yeni Batman filminde Riddler rolü için bir açık olabileceğini duydu. Hiç kimse ondan seçmelere katılmasını istemedi; hiç kimse onu bir kayıt göndermeye teşvik etmedi. Ama o gönderdi. Bir kostüm dükkânından on dolara baston ve şapka aldı. Hiç konuşmadan bir kapıdan geçtiği ve koridorda yürüdüğü bir sahneyi senaryolaştırdı. Sırtında mükemmel bir X oluşturacak şekilde pantolon askıları taktı. Müzik. Yavaş çekim. Ürkütücü ama komik. Metodik.

—Uydurdum. Kubrick tarzında yapmak istedim: Simetrik, sırttaki X, kare kapı çerçevesi, her şey kare. Biraz hava katmak, havalı ve sempatik görünmek istedim. Kendi fikrimi sunduğum bir video çektim. Sonra dedim ki, bunu göndereceğim!

Gönderdi ve rolü aldı. Ama istediği rolü değil. Riddler rolü parlak bir aktör olan Paul Dano'ya gitti. Keoghan ise diğer rolü aldı: Joker. Cesar Romero-Jack Nicholson-Heath Ledger-Joaquin Phoenix rolü. Şimdi de Barry Keoghan rolü. Şu ana kadar sadece kısaca 2022 filmi The Batman'de ve Robert Pattinson ile, silinmiş, ürkütücü bir sahnede YouTube'da görünse de, geri dönecek.

Marvel evrenine katılmasına gelecek olursak o da bir tweet ile başladı: "@TheRealStanLee Stan Lee, Lütfen beni bir süper kahraman yap :)." 2013'te bir gün, o zamanlar en büyük rolü telefon numarasını görüp aradığı filmdeki rolken bu tweet'i attı. 2019'da ise Eternals'taki Druig rolünü aldıktan sonra tweet'ini şunu ekleyerek tekrar paylaştı: "2013... İnancın gücü." İki emoji eklemişti: Bir kalp ve bir kurt. Çünkü Keoghan, kurt yavrusu anlamına gelir.