Susmayanlar: Satyagraha
Ama herkesin taşımak zorunda olduklarını bazıları o kadar sindiremiyor; 18'imizden sonra değişmeyeceğine emin olduğumuz dünyanın gidişatını değiştiren şey de bu gurur ve inat oluyor. 1955'te akşam yorgun argın bindiği otobüste bir beyaz gelince zorla kaldırılmak istenen siyahi Rosa Parks örneğindeki gibi. O yıllarda toplu taşıma araçlarında beyazların ön kısımda, siyahilerin arka kısımda oturduğu, beyazlarla asla aynı hizadaki koltuklarda duramadıkları, hatta otobüse de arka kapıdan bindikleri dönemleri düşünmek bugün bize inanılmaz geliyor. Siyahiler doğumlarından itibaren yaşadıkları görmezden gelinme halini kabullenmiş olsalar da, bir gün aralarından biri, Rosa Parks bunu kaldıramadı ve otobüsteki yerinden kalkmadığı için tutuklandı, yıllarca tehdit edildi derken yaptıkları diğer siyahilere de örnek oldu: 40 bin kişi, 382 gün boyunca otobüsleri kullanmadı, çok uzaklardaki işlerine bile yürüyerek gitti. Rosa Parks'ın da içinde olduğu grup Montgomery Improvement Association adında bir birlik kurdu, bu birliğin yöneticisi ise o zaman 20'lerinin ortasında olan Martin Luther King'di. 1955'te bir akşam haksızlığı kaldıramamanın ve ısrarcı olmanın sonucu 1964'te ırk ayrımcılığını yasaklayan Sivil Haklar Yasası'nın kabul edilmesi oldu. (Yıllar sonra Barack Obama, sergilenen bu otobüste Rosa Parks'ın yerinde oturarak fotoğraf verecekti. İlk siyahi ABD Başkanı olarak simgesel değeri yüksek bir fotoğraftı.)