Bir gün, bir yerde,mutlaka.. Yapmanız gerekenlerin listesi
19 Çok önemli bir kararı çabucak verin
Birbirimizi tanıdıktan dokuz yıl sonra; arkadaş, sevgili, eski sevgili, birbiriyle görüşmeyen iki insan, sonra yine sevgili, yine eski sevgili olduktan sonra Sara ile karı koca olduk. Bir haftamız şöyle geçti:
PAZAR: Sara’yı bir barda bekliyordum. Bir aydan fazladır konuşmamıştık. İçmiştim. Sonunda geldi. O an içimden ılık bir şeyler aktığını hissettim. Mutluydum. Bana bir başkasıyla görüştüğünü söyledi. Bir planım yoktu, ne yapacağımı bilmiyordum. İçimde çınlayan ve başka başka şeyler söyleyen sesleri susturdum. Evlenme teklifi ettim.
PAZARTESİ: Öğle arasında Sara’ya bir evlilik yüzüğü aldım. 21. Sokak’taki Abracadabra adlı kostümcüde sekiz dolar indirim yaptılar. Yüzüğü Sara’ya verdim. “Diana kesimi.” dedi. Öyleydi.
SALI: Günümü hasta bir halde, içerek ve zavallı şeylerle uğraşarak geçirdim. Evlilik sözleşmesini yalan yanlış doldurmaya başladım. Aptallıklarıma Sara’nın babasına şans eseri evlilik hakkındaki fikrini sorarak devam ettim. Can sıkıcı bir sessizlik oldu. Babası ağzından kaçırdı: “Bir dakika… Sara biriyle görüşmüyor muydu?” Aynı akşam, babama uğradım. Onu evinden alıp kendi evime getirdim ve ona anlatacağım önemli bir şey olduğunu söyledim. Sandalyesinde, vereceği tepkiyi izliyordum. Benim ona iyi sonuçlanacak bir fikri sormak için gittiğimi düşündüğünü anladım. Bu arada, Sarah erkek arkadaşından ayrıldı.
ÇARŞAMBA: Nikâh işlemlerini tamamlamak için nikâh dairesine gittim. Bu dünyanın en mutlu devlet binasında toplu sevinç dalgaları hissedebilirdiniz. Sara’nın Florida’da yaşayan, 96 yaşındaki babaannesiyle Skype’ta konuştum. Bizim adımıza mutluydu.
CUMA: Macy mağazasına kelimenin tam anlamıyla koşturarak gidip iki tane alyans aldım. Sara’yla nikâh dairesinde buluştuk. Sara kısa ve parlayan elbisesiyle göz alıcı görünüyordu. Sevinç gözyaşları döktüm. Ekrana bakıp, sıra numaramızın gelmesini bekliyorduk. Sıramız geldiğinde sanki hakkında bahis oynadığımız at yarışı tamamlamış gibi çığlık attık. ‘The Sopranos’ dizisini izler gibi doğal bir şekilde evlendik. Bir otelde içtik. Uyuyamadık. Bekârlıktan evliliğe geçmek için, evet, sebeplerim vardı. Birincisi: Sevgili olduğumuz zamanlarda büyük bir hata yapmıştım, asla onu terk etmemem gerekirdi. Saçma sapan şeylerden vazgeçip onunla evlenmek dünyanın en mantıklı şeyi gibi görünmüştü. Birdenbire. Onunla yeni bir hayata başlamak hakkında sayısız kez hayal kurdum. İkincisi, kabul etmek çok acı ama romanları seviyordum. Hayatımı bir roman haline getirmek istiyordum, iyi ve ilginç bir roman. Hayatımı klasik bir dergi çalışanı olarak sürdürmüştüm ve bu aptalcaydı. Çocukçaydı. Üçüncü sebep de; hayatımı bekârlık düzeninde sürdürmek konusunda kendime güvenmememdi. Bazılarımız bir şeyin değişeceğini kabul etmek yerine bağlanmayı tercih ediyor. Yalnızlığa bile. Ne yaptığımızı düşündüğümüz zaman ufak birkaç ipucu yakalayabiliyoruz. Sara’yla hâlâ korkuyoruz. Hâlâ kendimizle ilgili bazı şeyleri anlamaya çalışıyoruz. Evlilik bazen, herkesin gerçek olduğunu sandığı bir oyundaymışız gibi hissettiriyor. Fakat biz kendi romanımızı yarattık. Ve en önemlisi, ben gerçekten romanımda karımı oynayan kadını seviyorum.