Kocamustafapaşa'nın en güzel abisi: Can Yılmaz
Yıl 1989 "Karabük 1/125 Jandarma Er Eğitim Taburu 3. Bölük Yazıcısı Can Yılmaz"
Cem Yılmaz, filmi kafasında yazıyor, sonra tartışmaya açıyormuş. Hep beraber üzerinden geçiyorlar; fikirleri, diyalogları, karakterleri damıta damıta en steril hale getiriyorlar ve yazmaya başlıyorlarmış. Son filmin senaryosu bir buçuk ay önce bitebilmiş. Bir yerde nokta konmazsa akla sonsuza dek fikir gelebileceğini anlatıyor, Can Yılmaz. Ama sette de doğaçlama yapıldığı olabiliyormuş: "Sette onu öyle yazmıştık ama adam oradan değil, buradan gelsin de diyebiliriz. Değişmeyecek bir şey değil."
Film zamanları epey yoğun oluyorlarmış. Bunu "Eğlenceli bir hayatınız var gibi görünüyor." cümleme bir yanıt olarak söylüyor, Can Yılmaz ve ekliyor: "İş zamanları o kadar eğlenceli olmuyor ama Allahtan o iş zamanı çok fazla yok bizde. İki üç senede bir film çekiyoruz. Çok iş olmadığı için eğlence zamanları daha çok."
En çok görüştüğü insanlar, tahmin edebileceğiniz gibi Ozan Güven, Zafer Algöz, Özkan Uğur ve Mazhar Alanson. 'Hep aynı adamlar' cümlesi onu öfkelendirdiği için ben daha sözünü etmeden savunmaya geçiyor: "Herkes gibi bizim de üç dört arkadaşımız var, ama ne yapalım ki adamlar ünlü. Onun için de hep sözü ediliyor."
Şimdi en merak ettiğim konuya, Can ve Cem Yılmaz'ın çocukluğuna geliyorum. 'Cennet Sineması'nın sinemayı çok seven Salvatore'sinden bahsetmiştim girişte, fantastik Türk filmlerinin yaratıcısı Cem Yılmaz da çocukluğunda kılık değiştirmeye epey meraklıymış. Bayağı haşarılarmış, abi kardeş: "Cem, çocukken yüzüne yara yapar veya hamurdan maske yapıp onu boyardı. Sadece çocukken değil ama, geçen hafta da yaptı (Üst kattaki maskelerin sırrı açıklandı böylece.). Bu konuları çok iyi bilir ve makyaj yapılırken makyöze de yol gösterir." Çocukken bu maske ve makyaj teknikleriyle çok can yakmışlar. Cem Yılmaz makyajla burnunu kırılmış gibi yaparmış, sokaklarda öyle gezerken Can Yılmaz da tepkileri kameraya alırmış. Bu şakalardan nasibini anneleri de alırmış tabii. "Annemi birkaç defa bayıltmışlığımız var. Cem burnu kırılmış, kemik yandan çıkmış halde kapıyı çalıyor, annem açıyor ve bayılıyor falan. Ben de bunu kameraya çekiyorum. Yapılacak iş değildi evet," diyor.