Kocamustafapaşa'nın en güzel abisi: Can Yılmaz
1989 "Büyük seyahatin Kuşadası ayağı. Yaş 22, kolda altın künye dönemi"…
Can Yılmaz ise okuma yazma öğrendiği günden beri bir şeyler yazsın, rafta kitapları olsun istemiş. Bu yazarlık merakı ailede bir tek onda varmış. Onu iki kitap yayımladığı bugüne getiren süreci şöyle anlatıyor: "Şöyle düşünürüm: Bir şeyler okur, heybeni doldurursun ve bunlar mutlaka bir gün sana lazım olur. Ben takvim arkasını bile okurum, çünkü bir gün bir hikâye yazarken, bir karaktere laf söyletirken onlar bana lazım olur. Okumaya merakım çok eskiye dayanır. 10 yaşındayken Milliyet Çocuk dergisine aboneydim mesela.
Dergiyi alan ilk kişi olmak için cumartesi günleri gidip kapıda beklerdim. Kitap kulüplerine üyeydim. Meraklıydım; meraklı olduğum için de hep kenara attım. Kenara atınca da bazılarının ilham dediği şey, otomatik olarak her zaman oldu bende. Boş kâğıdın başında bekleyip 'Bugün de ilham gelmedi' denebileceğine inanmıyorum. İlham diye bir şey yok. Sen istemsiz olarak biriktirirsin, bilgisayarı açtığın zaman hemen aklına gelir o."
Kafa dergisindeki yazılarını da, kitaplarını da nerede ise orada yazmış. Evde, ofiste, hatta otomobilde. Dergideki yazılarını otomobilde yazıyormuş (Dikte ettirip sonra düzeltiyor.). İkinci kitabını da yapımcısı olduğu 'Deli Aşk' filminin yoğunluğunda, ofiste yüzlerce adam varken yazmış. Herkes şaşkınlıkla kitabı hangi arada yazdığını sormuş ona.
İlk fotoğrafta göreceğiniz turuncu daktiloyu paylaşmıştı, geçenlerde, Instagram hesabında. Kitabında da bu daktilodan bahsediyor; onu çocukken vitrinde görüp nasıl almak istediğini ama alamadığını anlatıyordu. Daktilosuna yıllar sonra bir tesadüfl e kavuşmuş. Pelin Akat, Çeşme'deyken bu daktiloyu görmüş; fotoğrafını Cem Yılmaz'a göndermiş. O da "O abimin daktilosu, hemen al," demiş. Böylece turuncu Silver Reed 200, yıllar sonra ait olduğu yere gelmiş, baş köşeye kurulmuş.